Helaas bereikte ons het droevige bericht dat Frans Pöpping onverwacht is overleden op 73-jarige leeftijd. Met zijn heengaan verliest SVGG een markant clublid, een fanatiek sportman, en bovenal een warm en betrokken mens.

Frans werd geboren op 18 mei 1952 en sloot zich in 1966 aan bij SVGG. Hij begon als B-junior en zijn talent bleef niet onopgemerkt: in 1967 werd hij uitgenodigd voor een testtraining bij De Graafschap onder leiding van Guus Hiddink. Hoewel hij werd geselecteerd voor hun A-jeugd, betekende de afstand naar Doetinchem dat hij terugkeerde naar SVGG – een besluit dat onze club veel heeft gebracht.

Op slechts 15-jarige leeftijd debuteerde Frans in het eerste elftal. Zijn spel kenmerkte zich door fanatisme, strijdlust en een ontembare wil om te winnen. Slidings waren zijn handelsmerk – fel en niets ontziend, soms zelfs ten koste van zichzelf. Zo speelde hij ooit op de zondag vóór een geplande knieoperatie nog vol overgave mee, liep daarbij schaafwonden op, en moest door die blessure de operatie uitstellen.

Frans was daarnaast een teamspeler pur sang. Hij was onverschrokken en stond bekend om zijn vermogen om zijn doelman te beschermen tegen aanstormende tegenstanders – hij gooide zich er zonder aarzeling tussen. Ook vervulde hij tijdens zijn loopbaan vrijwel elke positie in het veld, van spits tot doelman. In totaal scoorde hij zo’n 175 doelpunten, verdeeld over het eerste en lagere elftallen. Hij werd meerdere keren kampioen, waaronder in 1972, 1981 en 1986.

Maar Frans was niet alleen voetballer; hij was ook een echte familieman. In 1986 werd hij op 34-jarige leeftijd opnieuw gevraagd voor SVGG 1, en leverde hij met 14 doelpunten een belangrijke bijdrage aan het kampioenschap. Toch miste hij de beslissende kampioenswedstrijd tegen RKPSC. Die ochtend was het de communie van één van zijn kinderen – en voor Frans ging zijn gezin altijd voor. Hij was een trotse vader, en later ook een trotse opa. Die rol vervulde hij met net zoveel liefde en toewijding als zijn betrokkenheid bij SVGG.

Zijn inzet voor de club kende geen grenzen. Hij vervulde talloze functies: jeugdleider, trainer, verzorger, bestuurslid, jeugdvoorzitter, wedstrijdsecretaris, scheidsrechter, keeperstrainer, kantinemedewerker en meer. Geen functie was hem vreemd, geen verzoek te veel. Soms nam hij in zijn enthousiasme te veel hooi op zijn vork; Frans kon moeilijk ‘nee’ zeggen. Tot op het allerlaatst heeft hij zich ingespannen voor de Megchelse voetbalclub.

Op 1 juli aanstaande zou Frans 60 jaar lid zijn van SVGG – een mijlpaal die hij net niet meer mee mocht maken. Als blijk van waardering voor alles wat Frans voor SVGG heeft betekend, reiken we de bijbehorende speld en een SVGG-sjaal nu al uit. Ze zullen tijdens het afscheid op de kist liggen – als symbolen van zijn onbreekbare band met de club en onze blijvende dankbaarheid.

Het onverwachte overlijden van Frans laat een grote leegte achter. We wensen Annelies, kinderen en kleinkinderen heel veel sterkte toe.